Muzeum "Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie"
CZASOPISMA DOSTĘPNE W BAZHUM
Rocznik Muzeum "Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie"
12 wol.DODATKOWE INFORMACJE
O czasopiśmie:
Rocznik Muzeum „Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie” jest periodykiem, którego tematyka dotyka materialnego i niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Stawiamy sobie za cel interdyscyplinarne podejście badawcze w prezentowanych na jego łamach studiach i opracowaniach. Chcemy przedstawiać prace etnografów, folklorystów, antropologów, kulturoznawców, historyków, architektów, historyków sztuki, etnosocjologów, archeologów oraz przedstawicieli innych nauk, a w związku z tym prezentować różne warsztaty badawcze i wynikające z podjęcia odmiennych metodologii ustalenia. W obszarze naszych zasadniczych zainteresowań znajduje się wieś górnośląska i zagłębiowska oraz inne obszary w granicach administracyjnych współczesnego województwa śląskiego, istotna jest jednak również szersza perspektywa dla analizowanych zjawisk, stąd refleksja nad obecnymi w innych regionach Polski, w Europie czy na świecie. Teksty zakwalifikowane do Rocznika umieszczane są w trzech działach: artykuły/studia, materiały/koncepcje oraz recenzje/opinie. Do publikacji na łamach czasopisma przyjmowane są teksty oryginalne, dotąd niepublikowane, które uzyskały pozytywną opinię dwóch wskazanych przez redakcję recenzentów. Rocznik Muzeum „Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie” wydawany jest raz w roku (od 2013 roku), w wersji papierowej. Czasopismo znajduje się w Wykazie czasopism naukowych i recenzowanych materiałów z konferencji międzynarodowych Ministra Edukacji i Nauki pod numerem 504128, a za artykuły w nim opublikowane przyznaje się 20 pkt.
O Muzeum „Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie”:
Muzeum otwarto w 1975 roku i zajmuje około 33 ha. Znajduje się w największym kompleksie wypoczynkowym konurbacji śląsko-dąbrowskiej – Parku Śląskim, gdzie sąsiaduje ze Stadionem Śląskim. Obszarem działania obejmuje całe województwo śląskie, jednak prezentuje budownictwo ze wschodniej części Górnego Śląska i zachodniej Małopolski. Zgromadzone zabytki budownictwa ludowego w ulokowane zostały w pięciu podregionach Górnego Śląska (Beskidu Śląski, Pogórze Cieszyńskie, pszczyńsko-rybnickie, bytomsko-tarnogórskie i lublinieckie), regionie Zagłębia Dąbrowskiego oraz w sektorze ery budownictwa przemysłowego. Na terenie ekspozycji znajduje się kilkanaście zagród złożonych z budynków mieszkalnych i gospodarczych, ponadto pochodzący z XVIII wieku kościół rzymskokatolicki pw. św. Józefa Robotnika z Nieboczów oraz XX-wieczny kościół ewangelicki z Bobrka, spichlerze chłopskie, dworskie i plebańskie, karczma wiejska czy areszt sołecki. Posadowione są także między innymi: wiatrak z Grzawy (1. poł. XIX w.), szkoła z Wapienicy (1853 r.), spichlerz dworski z Wojkowic Kościelnych (1675 r.). Ciekawe wnętrza prezentują: chałupa bogatego chłopa z Goleszowa (1886 r.) czy młyn wodny z Imielina (1. poł. XVIII w.). Muzeum tętni życiem, odbywają się w nim imprezy z cyklu „Wieś tańczy i śpiewa” czy „Dzień Kartofla”, który przyciąga amatorów potraw z ziemniaka, koncertuje też „Dygająca Kapela”. Więcej informacji o Muzeum można znaleźć w książkach: „Muzeum Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie. Przewodnik”, Chorzów 2016 oraz w publikacji jubileuszowej Muzeum: K. Bulla, Spacerem przez czas. Ludzie i wydarzenia w Muzeum „Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie”, Chorzów 2025.
Rocznik Muzeum „Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie” jest periodykiem, którego tematyka dotyka materialnego i niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Stawiamy sobie za cel interdyscyplinarne podejście badawcze w prezentowanych na jego łamach studiach i opracowaniach. Chcemy przedstawiać prace etnografów, folklorystów, antropologów, kulturoznawców, historyków, architektów, historyków sztuki, etnosocjologów, archeologów oraz przedstawicieli innych nauk, a w związku z tym prezentować różne warsztaty badawcze i wynikające z podjęcia odmiennych metodologii ustalenia. W obszarze naszych zasadniczych zainteresowań znajduje się wieś górnośląska i zagłębiowska oraz inne obszary w granicach administracyjnych współczesnego województwa śląskiego, istotna jest jednak również szersza perspektywa dla analizowanych zjawisk, stąd refleksja nad obecnymi w innych regionach Polski, w Europie czy na świecie. Teksty zakwalifikowane do Rocznika umieszczane są w trzech działach: artykuły/studia, materiały/koncepcje oraz recenzje/opinie. Do publikacji na łamach czasopisma przyjmowane są teksty oryginalne, dotąd niepublikowane, które uzyskały pozytywną opinię dwóch wskazanych przez redakcję recenzentów. Rocznik Muzeum „Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie” wydawany jest raz w roku (od 2013 roku), w wersji papierowej. Czasopismo znajduje się w Wykazie czasopism naukowych i recenzowanych materiałów z konferencji międzynarodowych Ministra Edukacji i Nauki pod numerem 504128, a za artykuły w nim opublikowane przyznaje się 20 pkt.
O Muzeum „Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie”:
Muzeum otwarto w 1975 roku i zajmuje około 33 ha. Znajduje się w największym kompleksie wypoczynkowym konurbacji śląsko-dąbrowskiej – Parku Śląskim, gdzie sąsiaduje ze Stadionem Śląskim. Obszarem działania obejmuje całe województwo śląskie, jednak prezentuje budownictwo ze wschodniej części Górnego Śląska i zachodniej Małopolski. Zgromadzone zabytki budownictwa ludowego w ulokowane zostały w pięciu podregionach Górnego Śląska (Beskidu Śląski, Pogórze Cieszyńskie, pszczyńsko-rybnickie, bytomsko-tarnogórskie i lublinieckie), regionie Zagłębia Dąbrowskiego oraz w sektorze ery budownictwa przemysłowego. Na terenie ekspozycji znajduje się kilkanaście zagród złożonych z budynków mieszkalnych i gospodarczych, ponadto pochodzący z XVIII wieku kościół rzymskokatolicki pw. św. Józefa Robotnika z Nieboczów oraz XX-wieczny kościół ewangelicki z Bobrka, spichlerze chłopskie, dworskie i plebańskie, karczma wiejska czy areszt sołecki. Posadowione są także między innymi: wiatrak z Grzawy (1. poł. XIX w.), szkoła z Wapienicy (1853 r.), spichlerz dworski z Wojkowic Kościelnych (1675 r.). Ciekawe wnętrza prezentują: chałupa bogatego chłopa z Goleszowa (1886 r.) czy młyn wodny z Imielina (1. poł. XVIII w.). Muzeum tętni życiem, odbywają się w nim imprezy z cyklu „Wieś tańczy i śpiewa” czy „Dzień Kartofla”, który przyciąga amatorów potraw z ziemniaka, koncertuje też „Dygająca Kapela”. Więcej informacji o Muzeum można znaleźć w książkach: „Muzeum Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie. Przewodnik”, Chorzów 2016 oraz w publikacji jubileuszowej Muzeum: K. Bulla, Spacerem przez czas. Ludzie i wydarzenia w Muzeum „Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie”, Chorzów 2025.
